De Reiziger

De Reiziger

Ik kan de Reiziger slechts volgen door mijzelf in hem te verliezen.

Wanneer ik terugkeer uit onze tochten draag ik nog zijn echo, maar ben ik tegelijk niet meer helemaal mezelf, noch nog hij.
Wanneer onze wegen zich scheiden blijf ik achter met losse fragmenten, als scherven van dromen die in mijn handen zijn uiteengevallen, herinneringen die flarden van licht en geur dragen maar nooit helemaal terug te vangen zijn.

Hoe gering ben ik om de Reiziger aan te raken, op te sporen via mijn geschreven notities?
Hier lijkt hij sterk op mezelf, soms loopt hij veel verder voor of lijkt hij een andere tijd of andere wereld te kennen.

Is de Reiziger soms in een ander lichaam in die wereld ginds misschien?

Ik herinner me de keren dat ik in de Middenwereld de kracht van Dieren mocht belichamen voor alledaagse situaties, waarbij hun geest ook de mijne wordt. De Bovenwereld bracht me boodschappen van mijn toekomstige zelf. Of was ik het, in een ver verleden?

Ik kijk naar mijn handen en dwaal in gedachten naar mijn overmoed in een reis naar een verre plek, ver buiten bereik.
Eentje waarbij ik verschillende imprints in mijn lichaam ontving die ik nog steeds gebruik bij het werk.

Ik draag de kennis mee uit de Andere werelden, soms fluisterend meegegeven, soms via brandend vuur vol doordrongen.

Kennis en ervaringen die vaak dreigen te vervagen, maar toch altijd weer beschikbaar zijn.

Dag na dag, als een bron van wijsheid die veel verder rijkt dan de mijne. Als ik maar juist leer te luisteren.

Dank aan de Reiziger, dank aan de Andere Wereld, en aan die daarbuiten.

Wil je het reizen ook leren, dan kan je inschrijven op een van de trance reis cirkels.