Ik wil mijn wildheid terug

“Ik wil mijn wildheid terug”, zo spreekt het Land.
Als lichaam kronkelt ze doorheen de ruimte.
“Ik wil wild”, gromt ze diep.
De ademstroom in de ruimte stopt, blikken verstarren, het is stil.
Alles.
Behalve haar stem. Die davert met haar bewegingen: “Ik - wil - wild”.

Eigenlijk hadden we de opstelling misschien ook daar kunnen stoppen. En buigen voor de boodschap.
En onwennig, wat verderop halt gaan houden.

Maar het veld barst open.
Er komt schrille vrouwelijke pijn. Verwarring. Oerkracht kreunt. Er komt verleiding. De uterus schreeuwt, iets huilt onafgebroken. Grenzen bezeren zich. Angst. Wantrouwen. Er komt een scheur. Alles klampt zich aan elkaar vast.
De representant van de Bron is overal, maar blijft onvoelbaar voor allen. Het is snikheet.  Iedereen loopt verloren, iedereen blust de vlammen..
De Liefde neemt plaats in het veld. Onverstoorbaar in het niet herkend worden.
Niemand herinnert zijn plek nog, vrouwen vergeten hun naam.. Ze herinneren zich niet hoe hun lichaam te voelen. Ze worden koud. Een kind trekt zich moederloos bij het water terug. 
Dit is het Land, dit is de Vrouw.

Ergens rust een man in dissociatie.

Er staat een Kruis, en er is de Bron, er is Oerliefde. Maar niets laat zich ordenen, niets laat zich tot herkenning herinneren.

Ik word duizelig. Iets in mij buik klauwt diep naar binnen. Al steunend trek ik een Ogham few*.
De Gort, de Klimop. Containment, Koningschap.
Ik zucht.
Moeten de lessen precies nu komen?

De Liefde kijkt me aan, heel beslist: “Ik heb de mannelijke oerkracht nodig”.
Bijna ga ik over in ongeloof.
Hoeveel keer heb ik de Man in dit veld uitgenodigd? Niemand, werkelijk niemand, was bereid dit veld in te gaan. 

De Vrouwelijke Liefde nodigt uit: “Ik heb de mannelijke oerkracht nodig”.
Een man staat recht, waardig. Hij gaat in een hoek staan.
Zijn grijze haren glimmen terwijl hij verhaalt. “Ze waren mij vergeten”.

Hij neemt zijn plek. Naast het Vrouwelijke.
Alles ademt uit, de lichamen ontspannen en langzaam, erg langzaam vindt iedereen zijn plek terug.
Gort, Koningschap, containment. Het Mannelijke Koningschap.

De hoeder van het Land, ligt inmiddels al een poosje in dit veld. Hij komt rechtop, hij aanschouwt. Hij spreekt zijn voorvader aan. En het vrouwelijke.
En hij buigt. Naar al wat hier is.
“Ik eer jullie”.

Opstellingen van het Land, april 2025.

*Zou het zo zijn dat enkel het mannelijke, het Koningschap in elk van ons het wilde vrouwelijke kan containen, zodat de orde kan onstaan?

*Ogham fews: Druïdische divinatie sticks, vergelijkbaar met de bekendere Afrikaanse Di Taola, the Bones.