
Voorouders - Hoe hen te eren?

Voorouders.
We hebben ze allemaal.
En hoe kunnen omgaan met ons verlangen om onze afkomst te onderzoeken, hen te eren en hun steun te vragen in ons leven of in onze praktijk?
In ons veld zitten onze bloedvoorouders, onze culturele voorouders en onze spirituele voorouders.
Daarnaast zijn er de ancestors van de plaats, het Land en the Ancestors of the soil, zoals ze in Afrika zeggen.
In het eren van de bloedlijnen, de spirituele en culturele lijnen raken we al snel verstrikt in een identificatie met wie voor ons was, of met wat wij denken dat zij uitdragen: het "ik ben, dus ik moet", of "wij hebben recht op". Ik hoor het zo vaak in mijn praktijk: "Het ik moet weten hoe".
Terwijl de enige oefening eerbied is.
Eerbied voor diegenen die hebben onderwezen, geleid, gesteund en leven gegeven.
Eerbied ook voor wat van hen is, wat wij niet te claimen hebben.
Ik ben vermoedelijk gezegend met een lijn waar bloed, cultuur en spirituele traditie deels samenvallen.
Dat geeft me een heldere structuur om eer te betonen.
Ik begeef me in twee lineages, elk met hun eigen klemtoon, verweven over plaatsen, tijden en geschiedenis.
Voor wie dit niet zo is, ligt het werk in het erkennen van wat aanwezig is, en in dankbaarheid voor wat we kunnen herkennen.
Daarvoor vinden we gidsing in wat is neergeschreven of in gerichte bijeenkomsten.
In mijn reeksen poog ik daar een bedding voor te geven.
Samen zoeken we naar manieren om de voorouders te eren op een manier die voor ieder passend is. We vinden leiding in de Andere Wereld en openen voor wat beschikbaar wordt gemaakt.
Hoe kunnen we, met wat we weten over de grondstructuur, dit in een vorm gieten die past bij deze contreien?
Hoe kunnen we eerbied en echt respect vooropstellen?
Het eerbetoon aan de voorouders is de rode draad doorheen mijn werk:
in de sjamanistische healings, de opstellingen, in de voorouderreeksen, in De Geest van de Plant en in De Opstellingen van het Land.
Wees welkom als je via één van deze manieren het werk wil verkennen, en wil ontdekken hoe het is om wie voor ons kwam werkelijk te eren.
*Geïnspireerd op een tekst van Nicholas Breeze Woods
